به گزارش همشهری آنلاین، استفاده از حیوانات و به جان هم انداختن آنها معمولا جزو پرطرفدارترین شرط‌بندی‌ها در میان مردم عادی است. در کشورهای آسیای شرقی مانند ویتنام و تایلند شرط‌بندی عجیب و غریبی رواج دارد که شرکت‌کنندگان در مبارزه دو ماهی کوچک هستند. مبارزه میان ماهی‌های فایتر، به عنوان نوعی سرگرمی برای مردم به‌خصوص در فصول پس از برداشت محصول و فصل‌های بارانی محسوب می‌شود.
ماهی‌های جنگجو ، شرط های سنگین
خریداران و کسانی که در شرط‌بندی ماهی‌های فایتر شرکت می‌کنند، معمولا در مغازه‌های آکواریوم فروشی و مراکز مسابقات زیرزمینی برای خرید و فروش بهترین ماهی‌های فایتر جمع می‌شوند. این تجارت در کشورهای آسیای شرقی بخصوص ویتنام و تایلند بسیار سودآور است.
یکی از فروشندگان ماهی فایتر می‌گوید که وی روزانه ۳۰ عدد از این نوع ماهی‌ها را می‌فروشد و ۹۰ دلار آمریکا درآمد دارد. مقدار قیمت ماهی فایتر را اندازه و طول آن تعیین می‌کند. شرط‌بندی روی ماهی‌های فایترکه بیشتر از کرم تغذیه می‌کنند، بتا خوانده می‌شود. مردم این ماهی‌ها را در یک جام شیشه‌ای رها می‌کنند تا به مبارزه با یکدیگر بپردازند و به یکدیگر حمله کنند.
میدان دعوای ستیزه جویانه این ماهی‌ها ظرف آبی است که در آن قرار دارند. آنها به یکدیگر نوک می‌زنند تا زمانی که یکی از آنها بر دیگری غلبه پیدا کند. در این هنگام است که ماهی بازنده عقب‌نشینی می‌کند و یک حرکت دایره وار در اطراف ظرف آب انجام می‌دهد و سرانجام با کوبیدن خود به لبه ظرف آب، بازنده بودنش را اعلام می‌کند.
این شرط‌بندی در کشورهای آسیای شرقی حتی در میان دانش‌آموزان دبیرستانی نیز بسیار طرفدار دارد. آنان معتقدند که با این کار از میزان استرس خود می‌کاهند وبه همین خاطر در مهمانی‌های آخر هفته که درآن مبارزه میان ماهی‌های فایتر انجام می‌شود، شرکت می‌کنند. در این مهمانی‌ها بازنده‌ها و برنده‌ها در کنار یکدیگر جشن می‌گیرند؛ اما این بازنده‌ها هستند که باید پول مهمانی را بپردازند.
از سرگرمی کودکان تا دعوای بزرگسالان
مبارزه میان ماهی‌های فایتر اولین بار ۵۰۰ سال پیش در خلال فصل بارندگی وبیکاری کشاورزان پدید آمد. در آن هنگام مردم این کار را برای سرگرمی پس از فصل برداشت محصول انجام می‌دادند؛ اما هم اکنون این شرط‌بندی در میان مردم، طرفداران زیادی پیدا کرده است. در تابستان وقتی دمای هوا رو به افزایش می‌رود، بسیاری از اهالی هانوی به تماشای جنگ میان ماهی‌های فایتر می‌پردازند و وقت آزاد خود را به این صورت می‌گذرانند.
در زیر گرمای شدید آفتاب بیش از ۲۰ مرد دور سه جام محتوی مجموعه‌ای از ماهی‌های رنگی جمع می‌شوند. جنگ فایترها با رها کردن آنها در یک ظرف شیشه‌ای آغاز می‌شود. این ظرف برای این ماهی‌ها مانند یک رینگ عمل می‌کند و دو ماهی ستیزه جوی فایتر که در آب انداخته می‌شوند، به زودی به یکدیگر حمله می‌کنند.
به نظر می‌آید ماهی‌ها بیشتر از جمعیتی که دور آنها جمع شده‌اند و مشغول تشویق آنها هستند، علاقه‌مند به جنگ با یکدیگر باشند. میدان مسابقه میان ماهی‌های فایتر معمولا پیاده‌روها، سواحل دریاچه یا مناطقی مانند باغ‌ها هستند. فروشندگان ماهی معتقدند که برای داشتن یک ماهی جنگنده خوب باید آن را با دقت انتخاب کرد.
یک ماهی فایتر خوب باید نشانه‌هایی مانند سر بزرگ، بدن ضخیم و بلند و دم ضخیم داشته باشد. این ماهی باید روی پشت خود برآمدگی داشته باشد و دارای باله عمودی باشد. البته حتی اگر یک ماهی نشانه‌های مناسب ماهی‌های فایتر خوب را داشته باشد، هنوز دو، سه ماهی زمان نیاز دارد تا برای آوردگاه جنگ آماده شود.
پرورش ماهی فایتر برای مبارزه
پرورش دهندگان ماهی فایتر با مسائل متعددی روبه رو هستند که این کار را برای آنان مشکل می‌کند. به عنوان مثال آب ماهی‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ آبی که کلر داشته باشد ماهی‌ها را ضعیف می‌کند.
به عقیده تربیت‌کنندگان این نوع ماهی، آنها باید قوی و نیرومند باشند و تا سر حد مرگ با حریف خود مبارزه کنند. پرورش دادن ماهی‌های فایتر درست مانند خروس جنگی‌هاست؛ تا هنگامی که آنها کوچک هستند در کنار یکدیگر و وقتی که بزرگ می‌شوند به صورت جدا از یکدیگر نگهداری می‌شوند.
تربیت و تمرین دادن ماهی‌ها برای جنگ با یکدیگر نیز بسیار مهم تلقی می‌شود. تربیت‌کنندگان ماهی بعد از انتخاب بهترین ماهی‌ها، آنها را در ظرف‌های شیشه‌ای قرار می‌دهند و در مکان‌های تاریک نگهداری می‌کنند. برخی از مردم ظرف‌ها را با کاغذ می‌پوشانند و بعضی از آنها ماهی‌ها را برای چندین روز در زیر خاک مدفون می‌کنند. مرحله بعدی گذاشتن یک آینه در برابر ماهی‌ها است تا آنها شروع به جنگیدن با تصویر خود کنند.
در این موقعیت است که تربیت‌کنندگان ماهی به آنها اجازه می‌دهند تا با یکدیگر بجنگند تا به این ترتیب بتوانند بهترین ماهی‌های فایتر را برای جنگیدن انتخاب کنند. ماهی‌ها باید چهار یا پنج ماه پیش از وارد شدن به یک مبارزه مهم آماده شوند تا احتمال موفقیت آنها افزایش یابد. تربیت‌کنندگان ماهی از روش‌های خاصی برای تشویق ماهی‌ها به جنگیدن استفاده می‌کنند.
برای مثال یک یا دو روز پیش از بازی، مقداری نمک یا ویتامین B۱ را در ظرف آب می‌ریزند. نمک و ویتامین، ماهی را گرسنه می‌کند و به این ترتیب ماهی فایتر در برابر رقیب خود احساس ستیزه جویی بیشتری خواهد داشت. برای اینکه مبارزه میان ماهی‌های فایتر سریع‌تر تمام شود، مردم ظرف را تکان می‌دهند تا فایترها تلاش کنند و کشمکش میان آنها پایان یابد.
مبارزه وقتی تمام می‌شود که یکی از ماهی‌ها بمیرد یا با شنا کردن از ماهی دیگر دور شود. امروزه جنگ میان ماهی‌های فایتر تنها برای سرگرمی نیست و مانند شرط‌بندی روی فوتبال و جنگ میان خروس‌ها به یک شرط‌بندی داغ تبدیل شده است.
نظر شما